Św. Elżbieta od Trójcy Świętej urodziła się 18. lipca 1880. Życie spędziła w Dijon, gdzie w 1901 roku wstąpiła do Zakonu Karmelitanek Bosych. Zmarła w dniu 9 listopada 1906 r. W 1984 r. została ogłoszona błogosławioną Kościoła katolickiego, a w roku 2016 świętą.
Swoje krótkie życie spędziła zgodnie z wyrażonym w jednym z listów ideałem: “Życie karmelitanki – to komunia z Bogiem od rana do wieczora. (…) My widzimy Boga poprzez wszystko, ponieważ nosimy Go w sobie i życie nasze jest początkiem nieba”. W obfitej korespondencji, poezjach oraz pismach zostawiła wiele cennych myśli, pragnąc inspirować każdego do pogłębienia życia wewnętrznego i odkrycia Boga mieszkającego w duszy.
W liście do księdza Chevignard z 29. listopada 1905 roku, pisząc o tym, jak rozumie swoje powołanie, wspomniała o “nowym imieniu” – Laudem gloriae – “Sława chwały”, które znalazła w Liście Św. Pawła do Efezjan. Chciała “w niebie swojej duszy być sławą Trójcy Świętej”, jak pisała w jednym z tekstów, zachęcając, by wszyscy podjęli to powołanie nieustannego uwielbiania Boga w głębinach własnych dusz, już tu na ziemi zaczynając śpiew swego “wiekuistego Sanctus”.
W tym samym liście, w którym wspomniała o Laudem gloriae, opisywała jak rozumie przeżywanie Adwentu, w skupieniu, w ukryciu, we wnętrzu duszy, w pełnym radości oczekiwaniu na Zbawiciela. Jednocześnie porównywała życie do Adwentu i rzeczywiście, czy nie jest ono nim w istocie – oczekiwaniem na oglądanie wyczekiwanego Boga twarzą w twarz? Czy więc można lepiej przeżywać Adwent swego życia, jak będąc żywą Sławą chwały Najwyższego? Może myśli Św. Elżbiety od Trójcy Świętej będą dla kogoś inspiracją na tej drodze, w tym Adwencie.
Po to powstaje ten blog.
Rys biograficzny Świętej pióra Siostry Immakulaty Adamskiej OCD na stronie Krakowskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych.
ADWENT LAUDEM GLORIAE 